Counter quadriptych
SIT DOWN IN A BAR. GET TO KNOW A USER OF THE PLACE. IN ANY ORDER: GIVE A COMPLIMENT, MAKE A REQUEST, OFFER SOMETHING AND TELL A STORY.
Quadriptyque de comptoir
S’INSTALLER DANS UN BAR. LIER CONNAISSANCE AVEC UN.E USAGER.ÈRE DU LIEU. FAIRE, DANS L’ORDRE DE SON CHOIX : UN COMPLIMENT, UNE DEMANDE, UNE OFFRE ET RACONTER UNE HISTOIRE.
Vriendelijk vierluik
GA ZITTEN IN EEN BAR. MAAK CONTACT MET EEN GEBRUIKER. IN WILLEKEURIGE VOLGORDE: GEEF EEN COMPLIMENT, DOE EEN VERZOEK, BIED IETS AAN EN VERTEL EEN VERHAAL.
I like this game, since I like to chat with unknown people. We are in a cafe, and the group next to us, consisting of two couples, is in a jolly mood. I think they are willing to talk and I make a comment about the orange sweater of the man next to me: «Nice sweater! Do you also like carrots?” Bam, I gave the compliment. The whole group immediately bites and a conversation about carrots starts. I move on to telling a story and make up a memory about the carrots in my grandfather’s garden. They soon realize that this is a fictional story and everyone starts to recall fake memories. When I get another beer for myself, I take two to give one away. All that remains to do now is ask something. Very seriously I say that I am studying dentistry and I ask if I can perform a check to see if their teeth are healthy. Given that we are having such a good time, they accept, and with the flashlight from my phone I look into the mouth of one of the women. I say she has healthy teeth, but some tartar. It appears to be correct, she says she’s always bothered by tartar. When I admit studying something completely different, we all start to laugh.
Het café is zonnig en het is mooi om hier te zijn. Als ik aankom, zit Yan al thee te drinken. Jean-Daniel is dichtbij de bar, door de indeling van de bar zit hij ver van ons vandaan. Wij zitten namelijk beneden in een ander gedeelte. Dus hier zitten er drie, Delphine, Yan en ik. Vrij snel verander ik van plek. Tussen het moment dat ik bestel en de bediende mijn thee brengt, verplaats ik me naar een tafel tegenovergesteld aan mijn oorspronkelijke positie. Ik heb er een potentiele reden voor, want de aanwezigeid van een koppel dat naast mij luide gesprekken houdt, irriteert mij. De plek is zo groot dat ik me kan bewegen zonder dat het opvalt. Dus zeg ik tegen mezelf dat ik van plek wissel zodra er een reden is om dat te doen. Terwijl ik thee drink, krijg ik het idee dat ik niet genoeg geniet van het uitzicht. Dus ik ga een paar tafels verderop zitten, waar je uitzicht hebt op het meer. Ik kijk naar Delphine en Yan die van plek wisselen. Ik ben verdeeld tussen het bekijken van de andere spelers om mijn eigen acties te coördineren met die van hen en aan de andere kant het willen volgen van mijn eigen impulsen zonder te letten op iemand anders. Ik verwissel in totaal vier keer van plek, en beslis dan om na Yan het café te verlaten.
Le défi de devoir faire ça sans avoir d’« affinités a priori » me plait. Pour la demande, facile pour moi : j’ai assez vite envie d’une cigarette, et la dame à qui j’en demande une sur la terrasse me la tend volontiers. Je lie un peu conversation, elle est sympa, puis lui dis que je vais me reprendre un verre et lui propose de lui apporter une bière aussi. Elle semble gênée, « Non non, merci, j’ai un beau gosse pour me l’offrir ». Pas plus de succès pour le compliment, puisqu’elle coupe court avec moi. C’est dur mais je réalise qu’il n’est pas évident de faire une offre et un compliment à une autre femme inconnue : j’ai l’impression que ça aurait été plus « simple » si j’avais été un homme et que je n’avais pas été plus jeune qu’elle. Je vais devoir me tourner vers quelqu’un d’autre.
Bijzonder cadeau op straat. Ik kom een stel tegen. Mevrouw met prachtig rood vest en meneer met een mooie bijpassende rode streep op zijn jas. Ik loop op hen af en maak een compliment over de bijzondere rode combinatie.
“Hebben jullie dat zo uitgekozen?”
“Nee, toeval.”
“Mag ik jullie wat vragen? Komen jullie uit Groningen?”
“Nee, uit het Gooi”.
“Oh, wat bijzonder”, zeg ik.
“Nou, relativeren ze, we zijn maar gewoon, hoor.”
Ik zeg: “Er komt spontaan het idee in mij op om jullie 2 euro te geven. Willen jullie die vanavond weer doorgeven aan iemand waar jullie een goed gevoel bij hebben?”
“Dat doen we!”
We nemen afscheid en zij lopen door en komen 100 m verder Laurens tegen die hen hoort zeggen “Goh, wat bijzonder”.
Andrew complimente une mère et sa fille au glacier. Elles ont l’air si gentilles. Elles répondent gentiment. Lorsqu’il leur offre du café, de la crème glacée et d’autres choses, elles refusent à chaque fois. Andrew tente d’offrir quelque chose à quelqu’un d’autre: la serveuse reçoit des compliments et il lui demande si nous pouvons lui faire un câlin. “Aucun client ne m’a jamais proposé cela … Mais d’accord !” A quatre, en cercle dans le glacier, nous la serrons dans nos bras.